Obesitas, Latijn voor gezetheid of dikte en ook wel adipositas genoemd, staat voor vetzucht. Personen met obesitas hebben een teveel aan lichaamsvet en overschrijden daarmee meestal een ‘gezond’ lichaamsgewicht. Vetweefsel is een normaal besta- deel van het menselijk lichaam en heeft de belangrijke functie om energie op te slaan in de vorm van vet. Die opgeslagen vetreserves worden gemobiliseerd wanneer het lichaam extra energie nodig heeft. Obesitas wordt bijna als vanzelfsprekend in v- band gebracht met eetgedrag en voedselconsumptie. Vaak heeft men daarbij het s- reotiepe beeld van vraatzucht. De termen vetzucht en vraatzucht zijn echter niet inwisselbaar te gebruiken, want iemand kan overgewicht vertonen zonder opvallend veel te eten en iemand kan eetbuien hebben zonder toename van gewicht. Wel kan algemeen worden gesteld dat vetzucht wordt veroorzaakt door een verstoring in het evenwicht tussen de energieopname en het energieverbruik; de voedselconsumptie overstijgt datgene wat nodig is voor alle lichamelijke activiteit. De criteria die men hanteert ter bepaling van obesitas of zwaarlijvigheid zijn gebaseerd op lichamelijke metingen (zie par. 1. 1), hetzij ter bepaling van het vetgehalte (de meest zuivere va- stelling), hetzij ter bepaling van overgewicht (de meest praktische vorm van meting). Sinds 1998 wordt obesitas door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) opgevat als een chronische ziekte. Als zodanig wordt obesitas vooral als een medisch probleem gezien. Zelf staan obesitaspatienten hier ambivalent tegenover. Aan de ene kant helpt het hun om op die manier van een stigma af te komen.