Handboek Supervisiekunde

Supervisie is een didactische methodiek, gericht op het leren uitvoeren van geprof- sionaliseerd werk in directe contactsituaties. Zij is de meest geprofessionaliseerde methodiek op het terrein van het professioneel begeleiden. Supervisie heeft een generiek karakter; dat houdt in dat ze te gebruiken is (en ook feitelijk gebruikt wordt) in opleiding en deskundigheidsbevordering van veel dien- verlenende beroepen. In dit handboek wordt het Nederlandse supervisieconcept, zoals dat vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw ontwikkeld is, verdiept, wat tegelijk v- nieuwing inhoudt. Zo wordt geprofessionaliseerd werk beschreven als ‘door regels geleid handelen’. Het doel van supervisie kan in aansluiting daarop omschreven worden als het leren gebruiken van die regels in de concrete werksituatie. Hiermee wordt een belangrijk onderscheid aangebracht tussen het leren van kennis en vaardigheden en het leren gebruiken van die kennis en vaardigheden. Dit laatste is het leerdomein waarop sup- visie gericht is. In supervisie kun je leren afwegingen te maken tussen verschillende is- en doe-regels, die in een concrete werksituatie relevant zijn. De supervisant leert in supervisie te beslissen welke regels in een concrete situatie het meest bruikbaar zijn om betekenis te geven aan de situatie (is-regels) en om te volgen bij het handelen (doe-regels). Het gaat om heuristische regels, want het opvolgen van de regels geeft geen garantie dat het handelen doeltreffend zal zijn. Dit verwijst naar de aard van de kennis waarop de regels steunen.