This title is printed to order. This book may have been self-published. If so, we cannot guarantee the quality of the content. In the main most books will have gone through the editing process however some may not. We therefore suggest that you be aware of this before ordering this book. If in doubt check either the author or publisher’s details as we are unable to accept any returns unless they are faulty. Please contact us if you have any questions.
Er engin von, laeknir?
Alveg enginn - nuna.
Ef hun hefdi farid a - sjukrahusid i vinnuhusinu - hefdi hun lifad? Laeknirinn gerdi hle. Saturinn fyrir THetta hatursfulla ord tapadist ekki a honum. Hann reyndi alvarleika fagmannsins og veitti hnappinn a hanskanum nokkra umhyggju. Eg er hissa, sagdi hann, ad framurskarandi kona eins og modir THin skyldi hvetja tilfinningar THinar til - er - andstyggdar gagnvart - er - - rugla THvi, strakur, attu enga aettingja eda vini?
Nei, herra. Vid erum ein i heiminum.
Og erfitt upp, ha? Strakurinn grof hoend i vasa med stolnu afskiptaleysi oervaentingar. Hann framleiddi tvaer skildinga og nokkrar smaaurar. Hann tok ut silfrid og madurinn rodnadi i motmaelaskyni. Ekki vera heimskur, Philip. thad er nafn THitt, er THad ekki? thegar eg vil fa mitt gjald mun eg bidja um THad. Modir THin THarf hjukrunarfraeding, vin, kjuklingasod. thu ert nogu gamall til ad atta THig a THvi ad laeknir er ad aefa i hverfi sem THessu gaeti hann viljad slika hluti sjalfur og flautad fyrir THa. En i - er - sjukrahusinu fa THeir rikid.
Hefdi modir min buid hefdi hun samTHykkt ad vera flutt THangad fyrir manudi sidan? Aftur velti madurinn fyrir ser steinTHraut THrautseigju spyrjanda, ottalausum, virkum strak fimmtan ara, klaeddur i slitin foet of litinn fyrir hann og i goemlum stigvelum nokkrum staerdum of stor. Sterka, unga andlitid, klemmt af voekum og tilTHrifum, storu, alvoerugefnu augun, THung med oblidudum tarum, varirnar, skjalfandi i einbeittri THjoeppun yfir hoeku sem benti til mikils personustyrk, hoefdadi miklu meira til laeknisins en vaelid skelfing sem boern hinna fataeku maeta venjulega hinni hoermulegu daudasyn. Gliman vid hanskann lagdist af og vinsamleg hoend hvildi a oexl Filippusar. Nei, kom hljodlatt svarid. Megi Gud hjalpa THer, hun hefdi ekki lifad.
Gud hjalpar engum, var otrulegt svar. Laeknirinn var hneyksladur, synilega svo. thetta er heimskuleg og vond fullyrding, sagdi hann stranglega. Ekki lata modur THina heyra svo hraedileg ord. Hun hefur lifad og mun deyja sannkristinn. Eg hef aldrei kynnst konu af meiri natturulegum THokka og raunverulegri gudraekni. Hun hefur THjadst svo mikid ad hun verdskuldar eilift lif. thad er umbun, ekki refsing. Fleygdu THessum hraedilegu hugsunum. Fardu frekar og krjuptu vid hlid hennar i baen.
Augnablik logudu hin miklu brunu augu grimmilega a hann. A eg ad bidja um ad modir min verdi tekin fra mer?
Jafnvel THad, ef THad er vilji Guds. Glampinn af astridu skiladi fullkomnu urraedaleysi. Drengurinn kom aftur med sina litlu peningabud. Vist, sagdi hann, eg get keypt litid magn af vini. I budunum selja THeir hluti i formum sem bua til kjuklingasod, er THad ekki? Eg er med eld og ketil. Vaeri THer sama um ad segja mer–
tharna, THar! thu ferd til modur THinnar og leitast vid ad hressa hana upp. Eg mun sja hvad eg get gert. Hvad! Myndirdu rifast vid mig? Fardu strax; eg heimta THad. Heyrdu, hun kallar a THig!
I THeirri lelegu leigu voru engin leyndarmal. Olaesilegur stigi, groflega byggdur upp vid stodvegg eina stofunnar a jardhaedinni, leiddi bratt ad ibud fyrir ofan og nadi hamarki i opi sem benti til gildra. Veggirnir, groflega THiljadir, voru vel med hillum og pinnum. Bakdyrnar voru festar med laesingu, sem sjaldan sast i London i dag. Framglugginn horfdi ut i illa malbikadan domkjol vid fellibyl. Minni gluggi ad aftan leiddi i ljos dapurlegan gard sem myrkvadur var med haleita veggi. thott litid annad en steinkast fjarlaegd fra hinum fjoelfarna Mile End Road var stadurinn einstaklega rolegur.
