To prawie tak, jakby wyzwanie Wyroczni Delfickiej Poznac siebie bylo w naszej wspolczesnej kulturze na glowie wszystkich, ale nikt nie wie, jak wykonac to zadanie. Psychologia jest oczywiscie nowoczesna odpowiedzia na to wyzwanie, ale rodzaj wiedzy, ktora stworzyla, nie spelnia tego wyzwania, co stawia pod znakiem zapytania rozwod miedzy psychologia i filozofia pod koniec XIX wieku w nastepstwie rewizjonistycznego podejscia do filozofii Hegla i Schopenhauera. Praca ta sledzi poczatki naszego myslenia o swiecie, w ktorym zyjemy i nasze miejsce w nim. Starozytni Grecy, poczynajac od Thales'a i kontynuujac refleksje Heraklita, Parmenidesa, Anaksagorasa, Sokratesa, Platona i Arystotelesa, dostarczaja nam rajskiego ogrodu jako bazy refleksyjnej, na ktorej mozna znalezc odpowiedzi na pytania aporetyczne, ktore pojawiaja sie w zwiazku z naszym zachwytem i zdziwieniem wobec swiata i naszej osobowosci moralnej. To jest poczatek Historii, ktora jest jak dwie twarze Janusa szukajace w roznych kierunkach tych samych odpowiedzi.