Orda bir koey var uzakta. Kuresel koey. O koey, her gece yataga ac giren 1.4 milyar insanin koeyu degil. Bu koeyde, saglik hizmetlerine erisemedigi icin her gun 50.000 insan oeluyor. Bu koeyde bir teknik direktoerun aylik kazanci 300.000 iken, bir universite profesoerunun aylik kazanci sadece 2.000 ediyor. Bu koeyde 350 isadaminin kari, 250 bin sanayi iscisinin iki katina karsilik geliyor. Birilerinin yoksullugunun digerlerinin zenginligi oldugu bir koey bu. Buna sasmamak gerek, cunku kapitalist uretimde amac, insan ihtiyaclarini karsilamak degil, arti-deger uretmektir. Yaratilan arti-deger her seferinde, onu ureten isci ile sermayedar arasinda boelusturulmek yerine, sermayeyi genisletmekte kullanildigi icin, adaletsizce buyuyen bir sistemdir. Bu sistemde, ekonomi toplumun hizmetinde degil, toplum ekonominin hizmetindedir. Amaclarla araclar ters-yuz oldugu icin surdurulemez bir sistemdir bu. Sermaye buyutmek yegane amac oldugu surece, kapitalizm her seferinde daha cok zenginlik uretirken daha da cok yoksulluk uretmektedir. Iste bu kitapta Turkiye'de nasil kurumsallastigi incelenen bu duzenin yeni adi neo-liberalizmdir. Neo-liberalizm kisaca yoksullugun kuresellestirilmesidir.